2. درایام جوانی دفاتر شعری متعددی توسط امام نوشته شده بود که هیچ یک آنها از حوادث روزگار مصون نماند واز بین رفت وتمام اشعاری که از امام بجا مانده است متعلق به دوران پس از انقلاب است .
3. شعر امام از نظر سبک شناسی ؛ سبک عراقی است واز این جهت از شعرای دیگر کم ندارد .
4. شعرا معمولا دراشعارخود برای خود تخلصی دارند وعلت این امر را اعلام نمی کنند ؛
امام در برخی از اشعار خود هندی تخلص کرده است مثلا
راز عشق تو نگویدهندی چه کنم من،که ز رنگش پیداست
در باره علت تخلص امام به هندی هیچ منبع رسمی وصریح وجود دارد وامام در این باره چیزی اشاره نکرده است ،اما برخی چنین احتمال دادند که :
یکی از اجداد پدری امام (پدر پدر بزرگ امام ) معروف به هندی بوده اند این آقای هندی که در اصل خراسانی ونیشابوری بوده است از نیشابور به هندوستان مهاجرت کرد وخدمات شایانی در استقلال هند وبخصوص جامو وکشمیر انجام داد ومورد اعتماد وتقدس مسلمانان آن خطه قرار گرفت می گویند آقای هندی روحیه جهاد ومبارزه داشته است واز این جهت امام به ایشان ارادت خاص داشته اند واز این جهت تخلص هندی را به یاد ایشان انتخاب کرده است .
برادران امام آقای پسندیده وآقای هندی (مدفون در قبرستان ابو حسین در قم نو قم) به هندی معروف بوده اند واین امر از آنجا ناشی شده است که آباء و اجداد حضرت امام مدتی در کشمیر هند اقامت داشته اند، که به آن در چندین منبع اشاره شده است، به چند نمونه اکنون اکتفا می کنیم:
آیت الله پسندیده برادر بزرگ تر حضرت امام می فرماید: [جد اعلای ما دین علی شاه نام داشت (کلمه شاه در هند به معنای سید بوده است) وی که از علمای نیشابور بود در پی تبلیغ دین اسلام رهسپار مناطق هند و کشمیر گشته بود، به دنبال نا امنی منطقه و هجوم مخالفین به شهادت رسید]. (خاطرات، گفته ها و نوشته ها، آیت الله پسندیده، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، چاپ اول، سال 1384 و نیز ر.ک: میررضا ستوده، گفته ها و ناگفته ها از زندگی حضرت امام، ج اول، تهران، نشر پنجره، چاپ پنجم، 1378، ص 17)
هم چنین در منبعی دیگر می خوانیم: [... از میان عالمان، علامه سید احمد هندی که مهر مهربانی بر جبین داشت و از هجرت به هر دیار، بیمی نداشت، اجدادش نیز قاصدان مهاجری بودند که از نیشابور به کشمیر رفتند تا به نیاز دین باوران آن دیار پاسخی در خور دهند. پدر سید احمد در تبلیغ دین در دیار کشمیر جامی از سبدی شهادت برگرفت و نامش که سید دین علی بود، دینعلی شاه شد، چه در کشمیر بزرگان را شاه خطاب می کنند، ...]. سید احمد پس از شهادت پدر از کشمیر به نجف رفته بود تا بیشتر بیاموزد و آموخت که هر کجا بیشتر ثمر دهد باید آنجا وطن گیرد، اکنون خمین آغوش گشوده است تا مردی را که هندی ملقب بود، خمینی لقب دهد]. (سید علی قادری، زندگی نامه امام خمینی، براساس اسناد و خاطرات، ج 1، چاپ نشر عروج، چاپ چهارم، سال 1383، ص 78)
در یک جمع بندی می توان گفت که خود حضرت امام خمینی در شهر خمین از توابع استان مرکزی ایران متولد شده اند، و آباء و اجداد او از شهر نیشابور ایران جهت تبلیغ مدتی در کشمیر هند اقامت داشته اند، و این به معنای آن نیست که آنها هندی باشند، هر چند لقب هندی به علامه سید احمد اطلاق شده است.
علاوه بر آن، هندی خواندن حضرت امام از ترشحات توطئه های ساواک در زمان قبل از پیروزی انقلاب می باشد، همان طور که در منابع آمده است.
یکی از توطئه های ساواک این بود که سعی داشت با [هندی] خواندن امام و خانواده اش، او را در نزد ایرانیان، فردی غیر ایرانی جلوه دهد تا بدین وسیله موقعیت امام در بین مردم کاهش یابد، بنابراین رئیس ساواک در سال 1355 دستور داده بود، بررسی کنید که با چه وسیله بر علیه خمینی با نام هندی و انگلیسی می شود بهره برداری کرد.
ساواک در این زمینه تلاش زیادی کرد ولی ظاهرا توفیقی نیافت و فقط بررسی هایش به این نکته پی برد که یکی از اجداد امام مدتی در هند می زیسته است و هم چنین امام در اشعاری که می سروده اند، [هندی] تخلص می کردند. (نجاری راد، تقی، سادات و نقش آن در تحولات داخلی رژیم شاه، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، 1378، ص 199)
بنابراین با ملاحظه این مورد هم می توان گفت: هندی خواندن امام ناشی از این مجموعه عوامل بوده است:
1. سکونت چند ساله یکی از اجداد امام خمینی در هند.
2. تخلص هندی حضرت امام در اشعار خود.
3. توطئه های ساواک مبنی بر غیر ایرانی و هندی جلوه دادن امام.